مقایسه اثر کوتاه مدت تمرین شنا و مکمل کورکومین بر حافظه فضایی تخریب شده ناشی از مصرف افراطی اتانول در موش های بزرگ آزمایشگاهی نر: گزارش مقدماتی

مقدمه: کمک به بازگشت افرادی که دارای ناهنجاری های اجتماعی از جمله مصرف اتانول هستند، از موضوعات مهم پژوهشی در حوزه علوم زیستی بوده و ابهامات متعددی در این حیطه درخصوص کارآمدی مداخلات دارویی و فعالیت بدنی وجود دارد. هدف: هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر دو هفته تمرین شنا یا مصرف مکمل کورکومین بر بهبود حافظه فضایی پس از تخریب ناشی از مصرف افراطی اتانول در موش های بزرگ آزمایشگاهی نر بود. روش بررسی: در یک کارآزمایی تجربی، 24 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار (250-200 گرم) انتخاب و به مدت 4 روز و هر هشت ساعت یک بار اتانول دریافت کردند. پس از شش روز پرهیز از مصرف، به مدت دو هفته تحت مداخله تمرین شنا یا مکمل کورکومین قرار گرفتند. موش های بزرگ آزمایشگاهی به صورت تصادفی به سه گروه: 1) کنترل؛ 2) تمرین شنا؛ و 3) کورکومین تقسیم شدند. پس از 2 هفته با استفاده از ماز آبی موریس میزان یادگیری و حافظه فضایی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: پس از 2 هفته تمرین شنا و مصرف مکمل کورکومین، زمان و مسافت شناکردن تا رسیدن به سکو در تلاش های بیشتر کاهش معنی دار یافت، که نشانه یادگیری بود (05/0 > p). میزان این کاهش در گروه کورکومین از سایرگروه ها بزرگتر بود. تفاوت معنی داری بین اثر مداخلات در حافظه فضایی آزمودنی ها مشاهده نشد (05/0 > p). نتیجه گیری: با وجود بهبود جزئی در گروه های کورکومین و تمرین نسبت به گروه کنترل، 2 هفته تمرین شنا یا کورکومین نمی تواند حافظه را پس از مصرف افراطی اتانول بهبود بخشد. بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه نتیجه گیری می شود عملکرد یادگیری در دوره بازیافت پس از مصرف اتانول تحت تأثیر دو هفته تمرین هوازی و مکمل کورکومین قرار گرفته ولی حافظه فضایی از این دو مداخله تأثیر نمی پذیرد.